Terugblik: een ochtend van verbondenheid tijdens de Week tegen Racisme en Discriminatie

Terugblik: een ochtend van verbondenheid tijdens de Week tegen Racisme en Discriminatie

Van 17 tot en met 22 maart stond Alphen aan den Rijn in het teken van de Week tegen Racisme en Discriminatie. Het thema van deze week: ‘Ik voel mij verbonden met Alphen aan den Rijn’. Op vrijdag 21 maart – de Internationale Dag tegen Racisme en Discriminatie – vond bij het gemeentehuis een ochtendprogramma plaats, waarbij een groep van inwoners, politie, lokale organisaties en de gemeente bij aanwezig waren.

Om 10.00 uur werd de Mensenrechtenvlag gehesen door burgemeester Rehwinkel. In zijn toespraak riep hij op tot blijvende inzet voor een inclusieve samenleving. “Laten we ons juist in deze tijd blijven inzetten voor een samenleving waarin voor discriminatie geen plaats is.”  Hij verwees in zijn speech, die hij afsloot met een persoonlijke noot, ook naar het thema van de week. “Ik hoop dat mensen in Alphen die verbondenheid ook zo voelen. Laten we samen de vlag hijsen en straks verder praten over wat ons verbindt.”

Aansluitend droeg stadsdichter Chanty Louis bij het Artikel 1-kunstwerk een gedicht voor, passend bij het thema van de week.

De kleur van ongelijkheid 

Ik ben mens. 
Ik ben een parel. 
Ik ben een kerk van liefde. 
Ik ben een meesterwerk 
dat niet iedereen begrijpt. 
Ik ben ongrijpbaar. 

Ik ben een pen 
die een nieuwe bladzijde wilt schrijven. 
De inkt van mijn verschillen 
laten sporen achter op papier 
als testament van mijn uitdagingen. 

Ik ben een palmboom. 
Buigzaam, maar niet breekbaar. 
Ik ben veerkrachtig. 

De ingrediënten van mijn huid 
bestaan uit koffiebonen 
uit kaneel 
en cacao. 
Ik ben een kamer vol deuren 
waarvan de toegang vaak gesloten blijft. 

Ik ben een kaars die niet uitbrandt. 
Ik ben het verleden. 
Ik ben de stem die tot fluisteren is gebracht. 
Ik ben het kind dat zichzelf niet mocht zijn. 
Ik ben buitengesloten. 

Ik ben de Toeslagenaffaire. 
Ik ben het ongemak. 
Het moeilijke gesprek. 
Een bedreiging 
wanneer ik opkom voor anderen. 
Ik ben de essentie van het diversiteitsbeleid 
dat soms wordt afgevinkt als een boodschappenlijst. 

Ik ben een scheur waar licht doorheen schijnt. 
Ik ben een verborgen voorkeur. 
Een kleur die je niet graag 
meeneemt naar je ouders. 
Ik ben de gezichtskenmerken 
die je niet snel plaatst in een modeblad 
maar wel de lichaamsvormen die je bestelt 
bij de plastische chirurg. 

In de gaten gehouden 
wanneer ik in de winkel sta. 
Aangestaard, 
in een mooie auto. 
Aangehouden, 
bij de poorten op het vliegveld. 

Ik ben een raam van mogelijkheden 
Een aanwinst wanneer je het aandurft 
om mij te betrekken. 
Ik ben een open gesprek. 
Het visitekaartje van inclusie. 
Ik ben de lift naar respect. 
Een nieuwe kans. 

Ik ben het effect van de dans 
Die jou een nieuwe routine kan leren. 
Een venster om het opnieuw te proberen. 
Ik ben de stap die niet iedereen wilt zetten. 
Ik ben de sprong die je soms moet forceren. 

Ik ben veel en niets tegelijk. 
Ik ben anders maar ook hetzelfde. 

Ik ben de cementstenen van de samenleving. 
Ik draag de buurt op mijn borstkas, 
de gemeenschap in mijn longen. 
Ik ben de zuurstof van de wijk. 
Ik ben de adem van de stad. 

Ik ben, ik ben, 
Ik ben de toekomst van gelijkheid 
op zoek naar gezelschap. 

Auteursrechten en intellectueel eigendom behoren toe aan Chanty Louis, Chanty Louis Speaks

Daarna spraken we inwoner Fons. Ze/hen vertelde hoe ze zich gehoord voelt door de gemeente en hoe blij ze is met het Regenboogbankje in haar wijk. Ze vertelde ook over het begrip queer joy, dat ze graag met de aanwezigen wilde delen: het gelukzalige gevoel helemaal jezelf te kunnen zijn. “Het leed is er zeker, maar er is ook vreugde. Alphenaren mogen dat voelen!” aldus Fons.

Na afloop was er ruimte om met elkaar na te praten bij koffie en thee, onder het Artikel 1-kunstwerk in de centrale hal van het gemeentehuis.