Verbonden met Alphen - Fons: ‘De regenboogbankjes maken echt een verschil’

Verbonden met Alphen

Fons over inclusie in Alphen: "De regenboogbankjes maken echt een verschil."

Nog maar drie jaar woont Fons in Alphen aan den Rijn, maar ze is inmiddels een bekend gezicht in de stad. Fons (voornaamwoorden zij/haar of hen/hun – ‘zij is prima,’ zegt ze) zet zich actief in voor inclusie en diversiteit en speelde een belangrijke rol bij de plaatsing van een regenboogbank in haar wijk. In de aanloop naar de Week tegen Racisme en Discriminatie sprak Alphen Inclusief met haar over haar betrokkenheid en ervaringen.

Fons is derdejaars student Toegepaste Psychologie aan de Hogeschool Leiden. Ze woont in Alphen aan den Rijn, samen met haar hondje. Zowel in de gemeente waar ze woont als op de hogeschool waar ze studeert, zet ze zich in voor initiatieven op het gebied van inclusie en diversiteit. Zo is ze betrokken bij de GSA van Hogeschool Leiden, waar ze evenementen organiseert en een expertise-initiatief opzet waarin docenten lesmateriaal over LHBTIQA+ zaken kunnen vinden. Ook binnen de gemeente Alphen aan den Rijn is ze actief.

Hoe ben je bij de initiatieven over inclusie en diversiteit in Alphen betrokken geraakt? 

Met Coming Out Day hoorde ik een keer dat de regenboogvlag toen werd gehesen en dat iedereen welkom was. Dat leek me leuk, dus ik ging ernaartoe. Daar raakte ik in gesprek met de wethouder en burgemeester en vertelde hoe geschrokken ik was van de homofobie op straat. Toen hadden we het erover wat de gemeente kon doen om mij en anderen te steunen. 

Inmiddels ben ik vaak bij belangrijke dagen, wanneer ze de vlag (regenboogvlag of Mensenrechtenvlag, red.) hijsen. En ik ben nu ook betrokken bij de overleggen van de gemeente over regenboogzaken, als ‘geïnteresseerde burger’, zeg maar.

Je noemde dat je op straat te maken kreeg met homofobie. Wat gebeurde er precies?

Ik werd vaak uitgescholden als ik met mijn hondje liep, of boodschappen deed. Dat was niet alleen door jongeren, maar ook door volwassenen, ouderen – zelfs een keer door mensen die die namens de gemeente aan het werk waren aan de stoep. Dan riepen ze: ‘Moet je die homo zien,’ als ik voorbijfietste. Heel bizar. 

Ik heb in verschillende steden in de Randstad gewoond, maar dit had ik nog nooit meegemaakt. Ik weet niet of het de tijdsgeest is. Voor mij leek het natuurlijk of het aan Alphen lag, omdat ik daar net kwam wonen. Gelukkig sta ik stevig in mijn schoenen. Ik weet dat zulke opmerkingen meer over de ander zeggen dan over mij. Maar het is niet leuk en het maakte dat ik me minder welkom voelde.

“Toen hadden we het erover wat de gemeente kon doen om mij en anderen te steunen.”

Hoe reageerde de gemeente op jouw ervaring?

Tijdens dat gesprek op Coming Out Day gaf ik aan dat een regenboogsymbool in mijn wijk mij zou helpen. Het zou me het gevoel geven dat de gemeente achter me staat. Ik kende nog niet veel mensen en had nog geen netwerk hier. 

De gemeente bleek al van plan te zijn om regenboogbankjes in elke wijk te plaatsen. Of ik nog ik een goede plek wist in Kerk en Zanen, de wijk waar ik woon? Binnen een jaar stond het bankje er. Voor gemeentelijke begrippen ging dat ontzettend snel!

Heeft dat iets veranderd?

Ja, enorm. Sinds de bankjes er zijn, heb ik bijna geen negatieve reacties meer gekregen. Dat is heel anders dan ik had verwacht. Ik heb alleen maar leuke reacties gezien sinds de bankjes er zijn. Mensen gaan er mee op de foto, gezinnen doen er hele fotoshoots met hun kinderen. Veel kinderen vinden ze ook heel mooi, die wijzen naar de bankjes en willen erheen. 

Ik heb ook mensen gezien, ik denk van de LHBTIQA+ gemeenschap, die er speciaal naartoe kwamen om ze te bekijken. Dat is echt heel leuk. En een ondernemer zei iets wat ik heel grappig vond: ‘Wat leuk, we krijgen genderneutrale bankjes!’ ‘Ja, regenboogbankjes. Leuk hè!’, reageerde ik toen.

Zijn er dingen die de gemeente volgens jou nog beter kan doen op het gebied van inclusie? Heb je tips?

Ik vind het vooral heel goed dat de gemeente openstaat voor initiatieven en echt luistert. Misschien kunnen ze de dingen die ze organiseren nog wat beter zichtbaar maken, zodat meer mensen weten wat er allemaal gebeurt. 

Het lijkt mij ook wel heel goed als op basisscholen al aandacht wordt besteed aan LHBTI+-onderwerpen. Ik ben ook uitgescholden door kinderen, en dan denk ik: ja, die leren dat ergens. Die doen dat niet uit zichzelf. Als er op school gewoon op een neutrale manier over gepraat wordt – van ‘dit bestaat nou eenmaal’ – dan kan dat goeie impact hebben. Want als je thuis meekrijgt dat het iets negatiefs zou zijn, hoor je dan in ieder geval ook een tegengeluid.

“De bankjes laten zien: ‘Je mag er zijn.’ En dat is precies het tegengeluid dat nodig is.”

Voel je je verbonden met de stad?

Ja, steeds meer. Dat komt doordat de gemeente heel goed luistert en me serieus neemt. En door die bankjes voel ik me ook echt gezien en gehoord door de gemeente. Dat maakt voor mij heel veel uit. 

Wil je nog iets toevoegen? 

Ik word elke keer heel blij van de bankjes. En van de leuke reacties. Dat staat meer dan tegenover die nare opmerkingen die ik heb gehad. 

Ja, dat is wat ik wilde overbrengen: dat het echt veel uitmaakt voor mij. Ik denk dat zichtbaarheid sowieso heel belangrijk is. Dat je jezelf ergens terugziet. En dat je dus ziet dat je welkom bent. Voor mij hebben de bankjes dat effect. Ze laten zien: ‘Je mag er zijn.’ En dat is precies het tegengeluid dat nodig is.

Op de foto: Fons bij het regenboogbankje in haar/diens wijk

📷 : Loes Schleedoorn